H θάλασσα είναι ταπεινή, αέρας την ταράζει
η μάνα κάνει το παιδί κι ο ξένος τ’ αγκαλιάζει.

Θάλασσα βαρεί, θάλασσα βαρεί την άμμο
σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ μα τι να κάμω.

H θάλασσα ’ναι μάνα μου, το κύμα ’ν’ αδερφή μου
και τα ψαράκια του γιαλού η αγαπητική μου.

Έλα να σε δω να γιάνω
να μην πέσω και πεθάνω.

O ναυτικός τη θάλασσα ποτέ δε τη φοβάται
γιατί την έχει πάπλωμα και στρώμα και κοιμάται.

Θάλασσα δε σε βαριούμαι
όσο και να τυραννιούμαι.

Tση θάλασσας τα κύματα πατώ και δε βουλιούνε
σα θέλω ’γώ να σ’ αγαπώ κανένα δε φοβούμαι.

Θάλασσα βαρεί το κύμα
σ’ αγαπώ δεν είναι κρίμα.
Θάλασσα βαρεί την άμμο
σ’ αγαπώ μα τι να κάμω.