Με τον καιρό θα ηδούμε εμείς ποιος αγαπά τον αλλό
και ποιος τ’ αλλού μας έκαμε φταίξιμο πιο μεγάλο

Σκλάβος σου είμαι και μπορείς εδά να με δικάσεις
μα σαν μου λύσεις τα δεσμά δε θα με ξαναπιάσεις

Ήρθε καιρός αν ήθελες στα χέρια σου να μ’ έχεις
μα αφού δεν ήσουνε ικανή παράπονο μην έχεις

Να μην μου παραπονεθείς ποτέ για δε σου φταίω
και την καλή σου αθιβολή όπου και αν είμαι λέω

Σκύλα αφού μ’ αρνήθηκες θέλω να ευτυχίσεις
μα να πεθάνεις την στιγμή που πεθυμάς να ζήσεις

Αν μ’ αρνηθείς κι εγώ φωλιά αλλού θα πάω να χτίσω
σου `χα δωσμένη την καρδιά μα θα την πάρω πίσω

Αρνήσου με να ξαναβρείς την πρώτη σου ευτυχία
κι όχι να σύρνεις βάσανα στον κόσμο να `μαι η αιτία

Έυκολο είναι ν’ αποκτάς στον κόσμο μιαν αγάπη
μα δύσκολο να την ξεχνάς χωρίς καημούς και πάθη

Πόσο γλυκό `ναι να πονείς σε μιαν αγάπη μόνο
μα `γω `χω δυο και αισθάνομαι σε δυο μεριές τον πόνο

Μια μερακλίδικη καρδιά και φτωχοαναθρεμένη
δεν `ξαγοράζεται ποτέ με τα λεφτά καημένη