Χτες στη γειτονιά μου, λέγαν όλοι για τον Γιώργη
που έγραψε τέλος στην πόρτα του απ’ έξω και κρεμάστηκε.
Υπήρχαν, λένε, χίλιοι που τον οδηγήσαν λόγοι.
Σε κανέναν δε μιλούσε, μ’ όλους αυτό όμως το μοιράστηκε.
Χρώσταγε στις τράπεζες για να σπουδάσει λέει τα παιδιά του,
χρώσταγε φόρους και χαράτσια, τηλέφωνο και ρεύμα κομμένα.
Μετά από 25 χρόνια έχασε και τη δουλειά του,
σπίτι και χωράφι στο χωριό κατασχεμένα.
Χτες, τη γειτονιά μας διπλαρώσαν πάλι οι φόβοι.
Μύρισε αίμα, μα λουφάξαν τα κοράκια.
Τώρα σε πονάει γείτονα, ε; Και σε κόβει;
Από το θάνατο βρέθηκες μόνο δυο βηματάκια.
Άντε προσπέραστο, αν έχεις άντερα, γαμιόλα,
η προκοπή σου έγινε απόψε αδικομάζεμα.
να σ’ ακούσω θέλω τώρα, εσύ που τα ‘ξερες όλα,
Αυτό δεν το ‘χες κάνει, όμως το μάντεμα.
Σας έπιασε ο Γιώργης στον ύπνο, κουφάλες.
Τραβάτε τώρα και σκαρώστε μοιρολόγια.
Μοιραστείτε, δικαιολογίες μεγάλες,
Σκεπάστε κι αυτό το στοίχειωμα με λόγια.
Αυτή τη γειτονιά, ο Γιώργης την είχε στην καρδιά του,
τώρα εδώ σας άφησε γυναίκα και παιδιά.
Κανεναν σας δε φόρτωνε με τα προβλήματα του.
Όμως σας έγραψε ένα τέλος, να το κοιτάτε από μακριά.