Κέρνα με σου λέω εδώ που η πίκρα ησυχάζει
Τώρα στριμώχτηκε η ντροπή ξερακιανή σπαράζει
Κέρνα με μαλάκα την περηφάνεια μου να φτύσω
Να μεθύσω την αλήθεια μου ως τα νύχια να γδύσω
Με θολωμένα λογικά ούτε το ελάχιστο ας μη στάξουν
Στα πιο αλλόκοτα βαδίζω να μ’ αλλάξουν
Να σκάσουν και τα λόγια μου αυτά τα ευκολοφόρετα
Ν’ ανοίξω δρόμο στα πιο δύσκολα κι αμπόρετα
Μ’ ορθάνοιχτη καρδιά και μάτια όλες τις σκέψεις μου μαντρώνω
Σέρνω κρίματα το ξέρω μετανιώνω
Απλώνω ένα χαμόγελο δώσ’ μου μια κουβέντα και πάμε
Μ’ αποσκευές αυτά που πιότερο αγαπάμε
Πίστεψέ το οι ορέξεις μας φτάνουν κι ένα τραγούδι περισεύει
Αυτό με βάρκα τα κορμιά αλλού κι αλλού μας ταξιδεύει
Κλέβει και λίγο από το πείσμα μας
Στραγγίζει θύμησες θολές μέσα απ’ το προίσμα μας
Πάμε άσπρο πάτο όλα έχουν γίνει όπως πρέπει
Εμείς κρατήσαμε καρδιά πέρα απο μας να βλέπει
Κι όσα μας πίκραναν ας τα πιούμε στην υγειά μας
Κέρνα με έχουμε θάλασσες μπροστά μας

Σ’ αυτόν τον τόπο τον παράξενο και γνώριμο
Κέρνα με γιατί θέλω κουράγιο
Να στάξω λίγο πάνω στο χώμα του το ώριμο
Δυο στάλες από τραγούδι άγιο
Να `χω σημάδι ν’ αντέχει στ’ ανεμίσματα
Και στου καιρού το παραστράτημα
Άντε κέρνα με και στων ηλίθιων τα σύρματα
Έχουμε έτοιμο πιο κάτω παραπάτημα

Κράτα ποτήρι αδειανό και μια κουβέντα στο στόμα
Γι’ αυτόν τον άγνωστο που δεν έφτασε ακόμα
Που ξέρεις μπορεί μ’ αυτόν να βρω την άκρη μου
Ίσως κρατάω και για `κεινον λίγο απ’ το άχτι μου
Θα γίνουν όλα θα βρω τους τρόπους
Σ’ αυτούς εδώ τους πιο παράξενους τους τόπους
Ξορκίζω τα χαμένα μου να γίνουν στάχτυ κι απ’ το τίποτα
Γεννιέμαι φορτωμένος χίλια όνειρα ασήκωτα
Κι αμίλητα λέω ν’ αφήσω τα γινάτια
Αφού ταιριάξω την σιωπή μου με δυο αμόλυντα μάτια
Γι’ αυτό κέρνα με μα σου ζητάω ένα χατήρι
Αν δε με νιώσεις μη σηκώσεις το ποτήρι
Μα αν θες σφίξε τα χέρια και χάρισέ μου ένα γέλιο
Εγώ θα το `χω στην καρδιά μου για θεμέλιο
Κάπου δίπλα στα ωραία μας και τα τραγούδια τα θλιμμένα
Σαν να γράφτηκαν για μας τα γαμημένα
Τι λες; τάξε μου χίλιες και μια νύχτες σαν κι απόψε
Και το μαχαίρι όσο γουστάρεις στην κάρδια μου σπρώξε
Βγάλε μου τα πάντα απ’ της ντροπής το δρόμο πέρνα με
Δεν κάνω μονάχος το παραδέχομαι κέρνα με