Φεύγω και μη με περιμένεις
σου είπα ξαφνικά ένα βράδυ
πήρα το δάκρυ σου μαζί μου
και χάθηκα μες το σκοτάδι

Δεν είχα μάτια μου άλλο δρόμο
θηλιά ήμουν στο λαιμό σου
όλοι μου οι όρκοι πατημένοι
κι εσύ με το χαμόγελο σου

Πέρασαν δύσκολα τα χρόνια
διασπορά και βιοπάλη
και με τις πρώτες τις ρυτίδες
είπα κοντά σου νάρθω πάλι

Έφτασα μέχρι τα σκαλιά σου
μου φώναζε η καρδιά προχώρα
μα το μυαλό μου απαντούσε
πως είναι περασμένη η ώρα

Άσε με τώρα να κοιτάζω
το φωτεινό παράθυρο σου
ποιος τη ζωή σου να ζεσταίνει
ποιος χαίρεται τον ουρανό σου

Άσε με μια στιγμή μονάχα
και μη μου δίνεις σημασία
θα κλέψω λίγο απ’ το φως σου
και θα χαθώ στην πολιτεία