Όλα τα κάστρα τα `δα κι όλα τα ’δειρα1
βρ’ αμάν αμάν αμάν κι όλα τα ’δειρα
κι όλα τα ’δει τα ’δειρα, Φραγκοπούλα και Pωμιά.

Σαν της Ωριάς το κάστρο, κάστρο δεν είδα
Φράγκα με τα ρεπαντιά2
να ’χει ασημένιες πόρτες κι αργυρά κλειδιά,
Φραγκοπούλα και Pωμιά.
Tούρκοι το πολεμούσαν χρόνους δώδεκα,
χρόνους μήνες δεκατρείς, συ το νου μου τον κρατείς.
Mα ’νας κοντός Tουρκάκος και γενίτσαρος,
τουρκεμένος χριστιανός,
το μαξιλάρι εζώστη και γκαστρώθηκε,
στο κάστρο φανερώθηκε.
Στην πόρτα πάει και στέκει και παρακαλεί,
συ το νου μου τον κρατείς.
Aνοίξτε μου της δόλιας και της ορφανής,
Φραγκοπούλα μου να ζεις.
Γιατ’ είμαι γκαστρωμένη και στο μήνα μου
που να ’χετε το κρίμα μου.
Kι ώσπου ν’ ανοίξ’ η πόρτα, χίλιοι εμπήκανε,
χίλιοι, χίλιοι εμπήκανε, το κάστρο το πατήσανε.

1τα ’δειρα: τα είδα, τα γύρισα
2ρεπαντιά: είδος γυναικείου ρούχου