Δεν ήσουν Γένοβα δεν ήσουν στις Βρυξέλλες
ζεις στο καβούκι σου την πιο μεγάλη φρίκη
στου τρομοκόσμου δεν υπάρχεις τις καρτέλες
μα θα μας γράψουνε μαζί στη Σαλονίκη
εκτός αν πιάσουν και τους δυο μας οι φοβέρες
και μασήσουμε σαν νεοελληναράκια
φόβος παράξενος θαυμάσιες μέρες
λέω να σε στείλω βολή μου στα θυμαράκια

Όταν ξεκίναγαν όλα στον πιο απρόσμενο τόπο
Ούτε και εγώ μπήκα στον κόπο να σκεφτώ να βρω τον τρόπο
Να μπω μες στον χορό τον πιο αυθόρμητα στημένο
Και ας μένω πια εδώ άλλο πια δεν περιμένω
Seattle, πέραμα σε νέα δρομολόγια
Κοσμογωνία τρομόκοσμος, δυο βήματα, δυο λόγια
Και ας μας βγάλει όπου μας βγάλει
Με τις λιγότερες τύψεις και παρελθόν που με το κιάλι
Το βλέπω και ύστερα πάλι ξανά
Πράγα, Γένοβα, Βρυξέλες και έχω πάρει τα βουνά
Όχι από τρέλα όχι από φόβο και αδιαφορία
Μα από μια κούραση κληρονομιά απ’την ιστορία
Την γριά που αργοπεθαίνει μα έχει ακόμα ψωμιά
Αφού ξεπούλησε επανάσταση κοψοχρονιά
Στη συντήρηση τώρα με τεχνητή αναπνοή
Αυτή σε κόμμα, εντατική και εμείς σε αναμονή
Μα έφτασε ο κόμπος στο χτένικαι θα τον λύσει
Όποιος μιλήσει για ό,τι ζήσει και όποιος ζήσει ό,τι μιλήσει
Παράξενος φόβος για θαυμάσια μέρα
Κάποιος μας πρόλαβε και μίλησε για μια πρεμιέρα
Δε θα με πιάσει η φοβέρα και δε με νοιάζει το τίμημα
Θα γίνω μήνυμα σε αυτό που λένε κίνημα
Και θα ‘μαι κει μες στη φασαρία
Ραντεβού στη Σαλονίκη το 2003

Δεν ήσουν Γένοβα δεν ήσουν στις Βρυξέλες
Ζεις στο καβούκι σου την πιο μεγάλη φρίκη
Στου τρομόκοσμου δεν υπάρχεις τις καρτέλες
Θα μας γράψουνε μαζί στη Σαλονίκη
Εκτός αν πιάσουν και τους δυο μας οι φοβέρες
Και μασήσουμε σαν νεοελληναράκια
Φόβος παράξενος θαυμάσιες μέρες
Λέω να σε στείλω βολή μου στα θυμαράκια

Και εσύ κοιμάσαι και καταναλώνεις όνειρα
χάνεις αίμα και ιδρώτα στου βολέματος τα απόνερα
αγοράζεις με δόσεις ρόδες με επιδόσεις
στουκάρεις και πεθαίνεις ζωντανός να νιώσεις
ασφαλίζεις τα παιδιά σου μην περάσουν όσα πέρασες
και να που γέρασες να νιώθει πως τα έχασες
τρως με ό,τι ξέρασες κοιμάσαι με ό,τι πρόδωσες
και ό,τι έφτιαξες το σκότωσες
και αν έχτισες κάτι το δηλώνεις και ντρέπεσαι
να λαδώνεις σκούριασες δεν το σκέφτεσαι
ποζάρεις πρώτος και δουλεύει για σένα ο τρίτος κόσμος
στα ψώνια ρωτάς σε ποιο ράφι είναι ο χρόνος
διακοπές, η στημένη φυγή σου
και τσιμεντώνεις την περήφανη την γη σου πληγή σου
η άνεσή σου και δουλειά η ευκολία
και η μεγάλη σου Ελλάδα χωράει σε μια παραλία
κατά τα άλλα φταίνε οι ξένοι που η αφεντιά σου επιμένει
να βουλιάζει στη μιζέρια που το χέρι σου φέρνει
και όλα αυτά αν σε κρατήσουν μακριά
ας πρόσεχες κακό του κεφαλιού σου φουκαρά
δε θα ‘μαι κοντά σου θα πάω απέναντι
αφού δεν πλήρωσα από πριν όλα τα έναντι
στη χάση και στη φέξη παίρνω πίσω ό,τι μου ανήκει
ραντεβού λοιπόν του χρόνου στη Σαλονίκη.