T’ αϊ Γιωργιού τη βραδινή, τ’ αϊ Γιωργιού το βράδυ
βασιλοπού βασιλοπούλα αρμάτωνε,
βασιλοπούλα αρμάτωνε ολόχρυση φεργάδα.

Βάζει πανιά μεταξωτά και ξάρτια μπιρσιμένια,
βάζει τιμόνι μάλαμα και τα κουπιά ασημένια,
βάζει και τα ναυτόπουλα και κείνα διαλεγμένα.
Tου ρήγα γιος σαν τ’ άκουσε φεργάδες αρματώνει
και μέσα στ’ αρτζιπέλαγος πάει την κοντοζ’γώνει.
Σουλτάνα μάινα τα πανιά, σουλτάνα ρίχτα κάτω,
σουλτάνα δώσ’ μ’ ένα φιλί και πάρε μια φεργάδα,
θέλεις τη χρυσοπράσινη, θέλεις την κ’σογαλάζια1
θέλεις την κ’σοκινίκατη2 που είμ’ απατός3 μου μέσα.
Φρόνιμον σ’ είχα ρήγα γιε κι άσκημα συντυχαίνεις4
και μέσα στ’ αρτζιπέλαγος σαν τι φιλί γυρεύεις;
Aς έπεφτα στη θάλασσα κι ας μ’ έπαιρνε το κύμα
κι ας έπαιρνα ένα φιλί κι ας είχα εγώ το κρίμα.
Eγώ δεν είμαι κιότισσα5 να δώσω το φιλί μου,
για μια παλιοφεργάδα σου να χάσω την τιμή μου.
Άιντε να βγούμε στη στεριά κι όποιος νικήσ’ ας πάρει.

1κ'σογαλάζια: χρυσογαλάζια
2κ'σοκινίκατη: χρυσοκόκκινη
3απατός μου: εγώ ο ίδιος
4συντυχαίνεις: μιλάς
5κιότισσα: δειλή, άθλια· από το κιοτής