Tο παραθύρι σ’ να καεί και η πόρτα σου να πέσει
τ’ αγγελικό σου το κορμί, γιαντίμ αμάν,
στα χέρια μου να πέσει, βρ’ αμάν αμάν.

Στο παραθύρι σ’ κάθεσαι κι έχεις κι άλλες κοντά σου,
εσύ ’σαι η τριανταφυλλιά και κείνες τα κλωνιά σου.

Eσύ ’σουνα που μού ’λεγες αν δε με δεις πεθαίνεις,
τώρα γυρίζεις και μου λες πού μ’ είδες, πού με ξέρεις.