Στρίμωξα απόψε την αηδία μου σ’ απόμερη γωνιά,
ανακατεύτηκα και γεύτηκα πρωτόγνωρη βρωμιά.
Δε το φαντάστηκα τότε που σπάγαμε το ρόδι
και ποντάραμε όλοι σε τραπέζι που είχε το ένα πόδι
πιο κοντό απ’ τα άλλα.• μ’ έξι γράμματα κρεμάλα
το hip hop υιοθετήσαμε μωρό μαθουσάλα
σ’ ένα ατάλαντο χωριό που αυτονομάστηκε Ελλάδα•
εκεί που λιώνουν κι απλώνουν ψυχές σαν μαρμελάδα,
εκεί που η δύναμη κι η ανία κάνουν τη διαφθορά
σ’ ένα κοινόβιο που κανέναν τίποτα δεν αφορά,
χήρα χώρα που φορά γιορτινά τη παράδοση
με το show της ιστορίας σ’ απευθείας μετάδοση.
Αυτιά και στόματα συρματοδεμένα, στη σειρά καλά βαλμένα,
ένα παρά ένα, μαζί με σένα
παίρνει η μπάλα και μένα σαν χαλασμένο τηλέφωνο
ο φόβος φόβου φερέφωνο.
Στου σύμπαντος την εσκεμμένη ατέλεια
πάντα κάποιος σου απαντά με οργανωμένη αφέλεια,
τον τραβά σαν μαγνήτης το βλέμμα το πικρό σου
και καφετίζει το φλέμα από το αίμα το νεκρό σου.

Πρωτοπαλίκαρο το ψέμα στην υπόθεση,
δεύτερο χέρι η αλήθεια – τέλεια πρόφαση.
Το τρίτο μάτι σου ψάχνεις, όρθιο τετράποδο,
που έχεις το πάτο για στόμα, μα και τ’ ανάποδο.
Άγιε λαέ, μιζεροκαταδικασμένε,
με πέντε δάχτυλα κομμένα, χαμένε, δείχνεις το δρόμο, καϋμένε,
κι ακολουθείς μια έκτη αίσθηση•
σου τάζει έβδομο ουρανό, της δίνεις έμφαση.
Όντα κατώτερα ορίζεις τα παιδιά σου, μα σαν μητέρα
γονατίζεις για κείνον που τα ’φτιαξε την όγδοη μέρα
μ’ απομεινάρια δημιουργίας, επιγής
βάφεις τα μούτρα σου ασπροπρόσωπη να βγεις.
Άλλα ακούς, άλλα διαβάζεις κι άλλα γράφεις,
άλλα κλέβεις κι άλλα υπογράφεις•
άλλα λες κι άλλα κάνεις,
γι’ άλλα σκοτώνεις και γι’ άλλα θες να πεθάνεις.
Άλλα γνωρίζεις κι άλλα θυμάσαι,
αλλά διαλέγεις τα πιο αλλόκοτα για να φοβάσαι.
Είσαι η γνώμη η πιο κοινή που με τη πρώτη ευκαιρία,
την υστερία σου αφήνεις στην ιστορία.

Άλλα ακούς, άλλα διαβάζεις κι άλλα γράφεις,
άλλα κλέβεις κι άλλα υπογράφεις,
άλλα γνωρίζεις κι άλλα θυμάσαι
κι όλα τ’ αλλόκοτα φοβάσαι.
Αυτιά και στόματα ενωμένα, μπερδεύονται οι γραμμές
και παρεμβάλλονται οι αφορμές πάνω από αδύναμες φωνές.
Παράσιτα κάνουν στα πάντα παράσιτα,
βγάζουν δημόσια του τίποτα τ’ αλάθητα.
Θεωρία που αγναντεύει τη πράξη, κι όποιος την ψάξει,
μαζί με τ’ άλλα θα ρημάξει.
Έχω μια φάπα στην άκρη που μου ζητά υπεύθυνο,
μα δε χτυπάς χαλασμένο μου τηλέφωνο.
Άλλα ακούς, άλλα διαβάζεις κι άλλα γράφεις,
άλλα κλέβεις κι άλλα υπογράφεις,
άλλα γνωρίζεις κι άλλα θυμάσαι
κι όλα τ’ αλλόκοτα φοβάσαι.