Τα λόγια που μου λείπουν βουίζουν στην ψυχή
το κύμα καθρεφτίζει ουρανό βαθύ.

Στο άγγιγμα του πόνου λιώνει η ομορφιά
μα οι λέξεις δραπετεύουν στη σιωπή ξανά.

Ό,τι μ` αγγίζει στην πιο λεπτή χορδή
δε βρίσκει τ’ οπο στα χείλη ν` ανεβεί
ό, τι μ` αγγίζει στην πιο λεπτή χορδή
δε βρίσκει τρόπο με λόγια να ντυθεί.

Το τέρμα αυτού του δρόμου δεν είναι πουθενά
στο πέλαγο του χρόνου σπαρταράει η καρδιά.

Το κύμα ανηφορίζω, στο φως ακροβατώ
τις άδειες μου βαλίτσες στον γκρεμό πουλώ.