Τα νιάτα μου δεν άντεξα
σε μια ζαριά μου τα `παιξα
στα είκοσι δύο

Του πόνου το χαράκωμα
στης νύχτας το τσαλάκωμα
μου φάνηκε αστείο

Κι ήρθε το κατρακύλισμα
στης μοίρας μου το γύρισμα
κι ένα τρελό σάββατο
έβαλα στ’ όνειρο φωτιά
κι ήρθαν τα πάνω κάτω

Και θόλωσε η μπέσα μου
το έξω και το μέσα μου
σιγά σιγά την έκανα λαχείο

Φαρμάκια συνεχόμενα
στα πριν και τα επόμενα
και τα `παιξα απ’ τα είκοσι δύο

Πουκάμισο στα μέτρα της
με είχε για τα κέφια της
σε βράδια λερωμένα

Να καίγομαι στα χάδια της
στα ένοχα σημάδια της
με χείλη προδομένα

Μ’ ένα μυαλό ανεύθυνο
κι ένα κορμί για ενέχυρο
σ’ έναν ντουνια φευγάτο
έβαλα στ’ όνειρο φωτιά
κι ήρθαν τα πάνω κάτω

Και θόλωσε η μπέσα μου
το έξω και το μέσα μου
σιγά σιγά την έκανα λαχείο

Φαρμάκια συνεχόμενα
στα πριν και τα επόμενα
και τα `παιξα απ’ τα είκοσι δύο