Ευχαρίστως θα την έδερνα λιγάκι
τη μικρή μου αδερφή που ήταν χαδιάρα
όταν μάγευε τα αγόρια με ένα κάτι
μα για μένα ούτε που έδιναν δεκάρα.

Ήταν βάσανο μεγάλο αυτά τα πάρτυ
σου κοβόταν η ανάσα να μιλήσεις
και νανούριζες τη νύχτα στο κρεβάτι
το φιλί που δεν τολμούσες να ζητήσεις.

Μα αν ήμουν χααδιάρα και πολύ πιο όμορφη
δεν θάταν η ζωή μου τρελή και ιδιόμορφη
και μπορεί στο κάτω κάτω να είμαι τυχερή
που το έφερε η ανάγκη να γίνω τρυφερή.

Το τηλέφωνό μου όποιος το ζητούσε
φανταζόμουνα πως ήταν κάποια νύξη
μα τις πιο πολλές φορές αποζητούσε
ένα φίλο την καρδιά του για να ανοίξει.

Κι έτσι έμαθα πώς γίνονται τα αγόρια
όταν μπλέκονται στα δίχτυα μιας χαδιάρας
κι όσο σκέφτομαι και τα δικά μου ζόρια
πέφτω ολόκληρη στα χέρια της κιθάρας.