Όσο θα πίνω ποτήρια καημούς
τόσο θα μένω σε άδειους σταθμούς,
όσο θα λέω κουράγιο καρδιά
κι εσύ πάντα από μακριά
Όσο να αντέξω να σε καρτερώ
δάκρυ να πίνω αντί για νερό,
πώς να ξοδέψω τα νιάτα μου πως
χωρίς των ματιών σου το φως.

Σταλιά σταλιά το δάκρυ μου
παράπονο μεγάλο,
εγώ εδώ με τον καημό
κι εσύ μακριά με άλλο.

Λένε τα μάτια που ζουν μακριά
τάχα πως βρίσκουν νωρίς λησμονιά,
όμως για μένα η κάθε βραδιά
στα στήθια πικρή μαχαιριά.
Λένε ο χρόνος πως είναι γιατρός
λένε πως κλείνει πληγές ο καιρός,
όμως για μένα η κάθε στιγμή
μ’ ανοίγει καινούρια πληγή.

Σταλιά σταλιά το δάκρυ μου
παράπονο μεγάλο,
εγώ εδώ με τον καημό
κι εσύ μακριά με άλλο.