Στα τέλεια τα μαχαίρια μου
κουβέντες να περνάω,
τα άγρια περιστέρια μου
στις πίστες ξαμολάω,
ξέρω την υδρόγειο
απ’ το παλιό γαμώτο,
η φτώχεια στο υπόγειο
κι οι εκλεκτοί στον πρώτο.

Μέχρι να γεννηθεί ο τρελός να μας τακτοποιήσει,
ο κόσμος θα `ναι αμαρτωλός σ’ Ανατολή και Δύση,
μέχρι να γεννηθεί ο τρελός που θα μας φέρει αντάμα,
έχει θυμώσει κι ο Θεός, δεν κάνει άλλο θαύμα.

Στου κόσμου την περιστροφή
μια ζαλάδα μένει,
που όλο και χάνουμε επαφή
μέσα στους ξένους ξένοι,
κι ενώ ο Χριστός γεννήθηκε πριν δυο χιλιάδες χρόνια,
το αίμα του ξαναχύθηκε στα σέρβικα μπαλκόνια.