Έπεσε η νύχτα φώτα χαμηλά
να μου δείχνουν όσα είχα
και δεν όσα θα βρω ξανά
Είναι τόσο δύσκολο
να είμαι μακριά σου
να σκέφτομαι τα βήματα
που θα κάνα κοντά σου
μπαίνω μες το σπίτι
και μυρίζω το άρωμα σου
ψάχνω να σε βρω μα βρίσκω
μόνο την σκιά σου
θυμάμαι εποχές που εμείς
είμασταν ένα, μια καρδιά δυο χείλη ενωμένα
μόνος τα κατάφερα
η αγάπη αυτή να σβήσει
θλίβομαι απ την θλίψη
πόσο μου `χεις λείψει
Για αυτό μείνε στο παρελθόν
και άσε με στο παρόν

Γιατί να ονειρευτώ
όσα δε θα ξαναβρώ
που να στο ορκιστώ
σε ποιο σώμα ποιον θεό
κοίτα με καλά δε μ’ αναγνωρίζω
πια, είναι φυλακή σου την βλέπω
να είσαι εκεί..
Έφυγε η νύχτα άδεια αγκαλιά
να θυμίζει όσα είχα και όσα
δε θα βρω ξανά..
Πιστεύω μπορούσα μακριά σου
να αντέξω, κομμάτια της καρδιάς
μόνος να μαζέψω, οι μέρες δεν
περνούσα οι σκέψεις με πονούσαν
ενοχές πολλές το μυαλό μου
τυραννούσαν
χωρίς εσένα η ψυχή μου ανήκει
ποια στα βράδια μόνη μου συντροφιά
μου τα μπουκάλια που είναι άδεια
όσο προσπαθούσα μια διέξοδο να βρω
το μόνο που κατάλαβα είναι πόσο σ’ αγαπώ.

Για αυτό μείνε στο παρελθόν
και άσε με στο παρόν

Γιατί να ονειρευτώ
όσα δε θα ξανά βρω
που να στο ορκιστώ
σε ποιο σώμα ποιο θεό
κοίτα με καλά
δεν μ’ αναγνωρίζω πια,
είναι φυλακή
σ' ό.τι βλέπω να 'σαι εκεί

σε φίλους και γνωστούς λέω πως όλα είναι καλά
μα έχω το χαμόγελο της ψεύτικης χαράς

Για αυτό μείνε στο παρελθόν
και άσε με στο παρόν

Γιατί να ονειρευτώ
όσα δε θα ξανά βρω
που να στο ορκιστώ
σε ποιο σώμα ποιο θεό
κοίτα με καλά
δεν μ’ αναγνωρίζω πια,
είναι φυλακή
σ' ό,τι βλέπω να 'σαι εκεί