Είσαι μικρή, τόσο παιδί
στα πρώτα της άνοιξης τα κλώνια
κι’ είναι σκληρό να σ’ αγαπώ
που τόσα μας χωρίζουν χρόνια
Μα μια βραδιά δίχως μυαλό
στην αγκαλιά μου σ’ έσφιξα με πόθο
στης νύχτας το μύρο το κρυφό
τα δεκαοχτώ σου χρόνια νιώθω

Τα δεκαοχτώ σου χρόνια
σαν ανοιξιάτικο λουλούδι
μες της καρδιάς τα χιόνια
ξυπνούν γλυκό τραγούδι
Τα δεκαοχτώ σου χρόνια
αγάπη μ’ έκαναν να νιώσω
ίσως μια μέρα μετανοιώσω
μα τώρα σ’ αγαπώ

Άκου αυτό που θα σου πω
τον πόθο τον κρυφό πο `χω για σένα
παντοτινά να σ’ αγαπώ
να ζήσουμε ονειρεμένα
μ’ αν είν’ γραφτό να χωριστώ
από την πιο γλυκιά μορφή του κόσμου
μια χάρη για απόψε σου ζητώ
ένα στερνό φιλί σου δώσ’ μου