Τώρα που θα φύγεις
πάρε μαζί σου και το παιδί
που είδε το φως
κάτω από εκείνο το πλατάνι
μια μέρα π’ αντηχούσαν σάλπιγγες
κι έλαμπαν όπλα
και τ’ άλογα ιδρωμένα
σκύβανε ν’ αγγίξουν
την πράσινη επιφάνεια του νερού
στη γούρνα με τα υγρά τους
τα ρουθούνια

Οι ελιές με τις ρυτίδες
των γονιών μας
τα βράχια με τη γνώση
των γονιών μας
και το αίμα του αδελφού μας
ζωντανό στο χώμα
ήτανε μια γερή χαρά
μια πλούσια τάξη
για τις ψυχές που γνώριζαν
την Προσευχή τους

Τώρα που θα φύγεις
τώρα που η μέρα
της πληρωμής χαράζει
τώρα που κανείς δεν ξέρει
ποιον θα σκοτώσει
και πώς θα τελειώσει
πάρε μαζί σου το παιδί
που είδε το φως
κάτω απ’ τα φύλλα
τα φύλλα εκείνου του πλατάνου
και μάθε του να μελετά τα δέντρα