Μίλησε μου για τα όνειρα
που ‘χουν μέσα χρώματα.
Καμμένα αστέρια πέφτουν από ψηλά
τρυπώνουν σ ‘άγια χώματα.

Τα ποτήρια μείναν άδεια
ένας φίλος που ‘φυγε νωρίς.
Το πρόσωπό του καθρεφτίζεται
στις γουλιές μας, στις ματιές μας
στις κραυγές μας, στις καρδιές μας.

Και δεν πιστεύεις πως οι άνθρωποι λιώνουν
όπως τα χιόνια.
Και δεν πιστεύεις πως οι καρδιές σαπίζουν
όπως τα σκιάχτρα στα παλιά αλώνια.

Μίλησε μου για τα όνειρα
που τα βλέπω ασπρόμαυρα.
Μιαν ανάσα από τον θάνατο
είναι αυτό το ξύπνημα.