Στης Βενετίας τα νερά, είδες γοργόνα κολυμπά.
Από το Βόσπορο κρατεί κι είναι θαλασσοφίλητη.

Πες μου γοργόνα και κυρά, τι θες σ’ ετούτα τα νερά
κι άφησες την Αγιά Σοφιά και τα καντήλια τα χρυσά.

Από την Πύλη τη Χρυσή Αρχάγγελος με οδηγεί
και πέρασα πολλά νησιά και βάσανα θεόρατα.

Είδα την Πόλη στη φωτιά κι απάνω σε σταυρούς κορμιά,
είδα μικρά ελληνόπουλα, πεσμένα πλατανόφυλλα.

Και πήρα δρόμο αλμυρό, πάνω στης Κρήτης το γιαλό,
κι ακούω ήχους και λαλιά ν’ ανοίγουν τα επουράνια

Πάρε γοργόνα μου καλή σκέψη και φλόγα άσβηστη
και φέρε τα στη Βενετιά, ν’ αναστηθούν τα πνεύματα.

Στης Βενετίας τα νερά, είδες γοργόνα κολυμπά.
Τα δαχτυλίδια χάθηκαν, τα χέρια δεν μαράθηκαν.