Στου καθρέφτη το γυαλί
μ’ άφησες ένα φιλί,
κι όταν νιώθω μοναξιά
παίρνω ψεύτικα φιλιά...

Βρήκα κόκκινο κραγιόν
των δικών σου των χειλιών,
ένα ψεύτικο φιλί
στου καθρέφτη το γυαλί...

Μάτωσαν τα χείλη μου,
κι αν μεθούν οι φίλοι μου
θα νομίζουνε για μας
πως ακόμα με φιλάς.

Στον καθρέφτη σου κοκκινάδια σου ρουφάω
και οι φίλοι μου λεν’ εσένα πως φιλάω
γυάλινα φιλιά που μου μάτωσαν το στόμα,
άψυχα φιλιά.
Γυάλινα φιλιά απ’ το ψεύτικο σου στόμα
και οι φίλοι μου λεν’ πως τα `χουμε ακόμα
γυάλινα φιλιά απ’ το ψεύτικο σου στόμα,
ψεύτικα φιλιά...

Όταν νιώθω μοναχός
πάω στον καθρέφτη μπρος,
λέω μου `λειψες πολύ
και φιλάω το γυαλί...

Μα δεν είσαι αληθινή,
είσαι γυάλινη ηδονή,
μια παραίσθηση τρελή,
κοκκινάδι στο γυαλί...

Απ’ το πάθος το πολύ
με έχει κόψει το γυαλί.
Σε φιλώ στα ψέματα
και γεμίζω αίματα...

Στον καθρέφτη σου κοκκινάδια σου ρουφάω
και οι φίλοι μου λεν’ εσένα πως φιλάω
γυάλινα φιλιά που μου μάτωσαν το στόμα,
άψυχα φιλιά.
Γυάλινα φιλιά απ’ το ψεύτικο σου στόμα
και οι φίλοι μου λεν’ πως τα `χουμε ακόμα
γυάλινα φιλιά απ’ το γυάλινο σου στόμα,
ψεύτικα φιλιά...