Η σιωπή, πόσο μου μοιάζει
σφιχτά μ’ αγκαλιάζει, ν’ ακούει το σφυγμό.
Της λέω «φύγε, φύγε, φύγε, άσε με μόνο,
αντέχω τον πόνο κι ας μην έχει σύνορα».

Ένα πρωί σπίτι την `φεραν
καλά δε με `ξεραν, μα την αφήσαν εδώ
τους λέω «όχι, όχι, όχι, άστε με μόνο,
η σιωπή φέρνει πόνο, κι αυτό το έμαθα γρήγορα».

Μια Κυριακή, σπίτι με `φεραν
κι όσοι με `ξεραν ήταν εδώ
τους λέω «όχι, όχι, όχι, αφήστε με μόνο
δεν νιώθω τον πόνο, νιώθω το τίποτα».

Όσοι κι αν έρθετε εκεί αυτή την Γκρίζα Κυριακή
φέρτε μαζί σας και χαρές, να μην ακούω προσευχές
Πείτε τραγούδια δυνατά, να μη σας νοιάζει η γειτονιά
την οποιαδήποτε κραυγή, εγώ θα ντύνω με σιωπή.