Τι θα κάνουμε, βρε φίλοι, στην κατάστασιν αυτήν
που χαμένοι πάμε όλοι εδώ στην Αμερική.

Όπου φτώχεια έχει πέσει και δε βρίσκομε δουλειά
και τα έξοδα δε βγαίνουν και τραβούμε συμφορά.

Πώς θυμάμαι τις ημέρες που `χαμε τα τάλιρα
που ετρώγαμε μπριτζόλες και τώρα τρώμε λάχανα.

Που πηγαίναμε στους γάμους κι ηφωνάζαμε "τεξί"
τώρα πάμε με τα πόδια, έξω εις την εξοχή.

Που πηγαίναμε στο θέατρο κι ηφωνάζαμε "τεξί"
τώρα πάμε με τα πόδια, έξω εις την εξοχή.

Με τα μούτρα κρεμασμένα, με τις τσέπες αδειανές
περπατούμε μες σττους δρόμους, μα με σκέψεις, συλλογές.

Πώς θυμάμαι τις ημέρες που `χαμε τα τάλιρα
που ετρώγαμε μπριτζόλες, τώρα τρώμε λάχανα.

Που πηγαίναμε στους γάμους κι ηφωνάζαμε "τεξί"
τώρα πάμε με τα πόδια, έξω εις την εξοχή.

Που πηγαίναμε στο θέατρο κι ηφωνάζαμε "τεξί"
τώρα πάμε με τα πόδια, έξω εις την εξοχή.

Με τα μούτρα κρεμασμένα, με τις τσέπες αδειανές
περπατούμε μες στους δρόμους, μα με σκέψεις, συλλογές.

Με τα μούτρα κρεμασμένα, με τις τσέπες αδειανές
περπατούμε μες στους δρόμους, Χούβερ, τι μας έκανες.