Άλλη μια μέρα που δε θα σε δω,
άλλη μια νύχτα θα ψάξω να βρω
λόγους κι αιτίες που είσαι μακριά,
εγώ κι εσύ ξενητειά...

Πάλι θα σκέφτομαι πού τριγυρνάς,
μόνη αν είσαι, αν κλαις, αν γελάς,
αν σου `χω λείψει ή αν με ξεπερνάς
άραγε πώς να περνάς...

Πάνε τώρα τόσες μέρες που δεν έχω νέα σου...
Θεέ μου, πόσο μου `χει λείψει μία καλημέρα σου!..
Πάνε τώρα τόσες μέρες, φως μου, που δε σ’ άκουσα
κι απ’ την τόση τη λαχτάρα την ψυχή μου μάτωσα.

Με την ελπίδα κοιμάμαι ξυπνώ
πως κάποια μέρα θα `ρθείς πάλι εδώ,
να μου χαρίσεις με ένα φιλί
όση μου πήρες ζωή...

Μα η μοναξιά είναι άγρια πολύ
με τσαλακώνει, με ρίχνει στη γη
να μην πιστεύω μου λέει σε μάς
γιατί πια δε μ’ αγαπάς...

Πάνε τώρα τόσες μέρες που δεν έχω νέα σου...
Θεέ μου, πόσο μου `χει λείψει μία καλημέρα σου!..
Πάνε τώρα τόσες μέρες, φως μου, που δε σ’ άκουσα
κι απ’ την τόση τη λαχτάρα την ψυχή μου μάτωσα.