Φίλε μου καλέ, της νύχτας διαβάτη,
που ’μεινες απόψε συντροφιά μου
και άκουσες με πόνο τα δικά μου,
σ’ ευχαριστώ.
Εγώ που απ’ το βουνό σαν βράχος κύλησα
βρήκα έναν άνθρωπο και μίλησα.

Εσύ θα πας στο σπίτι σου
όσο να ’χεις αργήσει,
κι εγώ παρακαλάω
το μαγαζί μην κλείσει,
το μαγαζί μην κλείσει.

Φίλε μου καλέ, της νύχτας διαβάτη,
που δεν ξέρω ούτε τ’ όνομά σου
και μ’ έβαλες απόψε στην καρδιά σου,
σ’ ευχαριστώ.
Εγώ που στην αγάπη όλος δόθηκα
με την προδοσία της πληρώθηκα.

Εσύ θα πας στο σπίτι σου
όσο να ’χεις αργήσει,
κι εγώ παρακαλάω
το μαγαζί μην κλείσει,
το μαγαζί μην κλείσει.