Μια σκοτεινή φυλακή το χθες,
μία ψευτιά ό,τι λες,
σαν και τρελή μια γελάς, μια κλαις,
δεν ξέρεις πια τι θες...

Δε σου αξίζει να σ’ αγαπώ,
δεν σου αξίζω εν ταυτώ.
Κάνω να φύγω για να σωθώ,
μα πώς να σ’ αρνηθώ;..

Πίνω και τη ζωή μου ακόμα δίνω,
για σένα πίνω.
Πίνω για να ξεχάσω τι μου κάνεις.
Θα με πεθάνεις...
Ξέρεις πόσο
έχω πονέσει.
Φτάνει τόσο!..

Μια σκοτεινή φυλακή κι εγώ,
μια φυλακή το μυαλό.
Είσαι κρυμμένη σε ό,τι ζω,
κι όμως δεν είσαι εδώ...