Που σε χάνω,
που σε βρίσκω,
στα μπιλιάρδα τριγυρνάς.
Μεσ’ τη φράπα είσαι κρυμένος,
στα παγάκια κολυμπάς.

Μην κοιμάσαι μεσ’ το τάβλι,
δεν είναι εκεί η θέση σου,
καν’ τα πούλια μαξιλάρι,
μην πιαστεί η μέση σου.

Όχι πια, άλλα ματζόρε.
Δεν αντέχω, δεν μπορώ.
Πάτα κάτι σε μινόρε,
κάτι πιο ρομαντικό.

Άσε μας ρε Φραγκιαδάκη,
θες να ρίξεις γκόμενα.
Τα μασάλε είναι φράπες,
και τα παρελκόμενα.

Αφού είναι κανονισμένη,
και γνωστή η συνταγή.
Ντάγκλα, τάβλι, μπαλκονούμπα,
το ματζόρε μια ζωή.

Γιατί, γιατί;
Γιατί αυτά ξέρουμε μόνο.

Γιατί, γιατί;
Γιατί για μας είναι οξυγόνο.

Γιατί, γιατί;
Στην φράπα το παγάκι λιώνει.

Γιατί, γιατί;
Η δυσλεξία μας ενώνει.

Γιατί άραγε, γιατί;
Γιατί δεν είμαστε συνθέτες.

Γιατί, γιατί;
Μένουμε τώρα σε μακέτες.

Γιατί μωρέ μαλάκα, γιατί;
Δε θέλει στίχους, θέλει groovy.

Γιατί, γιατί;
Γιατί δε γράφουμε τραγούδι.

Γιατί, γιατί;
Άφησες ανοιχτή την πόρτα;

Γιατί , γιατί;
Θέλουνε ίσιωμα τα ακόρντα;

Γιατί, γιατί;
Γιατί σπουδάζω στα Τ.Ε.Ι.

Γιατί, γιατί;
Γιατί και η φράπα έχει ψυχή.

Να γιατί.