Κι όπως είπε ο Κρίσνα
στο φίλο του και στρατηλάτη λίγο πριν τη μάχη,
"Πετσοκόψτε τους" σαν να `θελε να πει "αγάπησέ τους",
"μόνο αν αγαπήσεις τον εχθρό, τότε χτύπησέ τον".

Είπε και γέμισε η γη κι ο ουρανός
με μια παράξενη, πολύχρωμη σκόνη
και χίλιοι τρεις κοχλίες άνεμοι με βόστρυχους ξανθούς,
επαναλάμβαναν τους στεναγμούς κι ορυμαγδούς της μάχης.

Και ξαφνικά να `μαι εδώ, τρέμοντας, ριγώντας,
με μούτρα κολλημένα πάνω στο τζάμι του φεγγίτη
που `βλεπε και βλέπει κάτω, προς τον άλλο κόσμο
και σαν τις δαχτυλιές, επάνω στο παγωμένο,
διάφανο και στο θαμπό της εκπνοής, μου γνέφει ο Μάνος:
“Ήμαρτον Κύριε, τα πράγματα τα ίδια είναι θαύματα”.