Βάρδια νυχτερινή
και ψάχνω για γραμμή
ν’ αρχίσω τα παράπονα,
όλοι έχουν χαθεί,
όλοι, μαζί κι εσύ,
αχ, και να σε αντάμωνα.

Βάρδια νυχτερινή
όλη μου η ζωή,
τα χρόνια είναι ύποπτα
και πια δε μ’ αγαπάς,
τι κάνω δε ρωτάς,
δε μου `χει μείνει τίποτα.

Βάρδια νυχτερινή,
δεν έχω πια φωνή
κι έγινε το φεγγάρι μου
σαν συνωμοτικό
χάδι, πονετικό,
πάνω στο μαξιλάρι μου.

Βάρδια νυχτερινή
όλη μου η ζωή,
τα χρόνια είναι ύποπτα
και πια δε μ’ αγαπάς,
τι κάνω δε ρωτάς,
δε μου `χει μείνει τίποτα.