Φεύγεις χωρίς να το σκεφτείς,
φεύγεις χωρίς να μου το πεις,
και θες στο πείσμα μιας στιγμής το παν να σβήσεις,
μόνο μ’ αφήνεις στη ζωή,
δίχως αγάπη και στοργή,
και στην καρδιά μου μια πληγή με αναμνήσεις.

Πού πας μέσ’ στη νύχτα και μέσ’ στη βροχή,
που θέλεις αλλού να πετάξεις,
αν μείνεις στον κόσμο με άδεια ψυχή,
δεν θα `βρεις λιμάνι ν’ αράξεις,
αν μείνεις στον κόσμο με άδεια ψυχή,
δεν θα `βρεις λιμάνι ν’ αράξεις.

Σε ξένα χέρια σαν βρεθείς
σαν χελιδόνι θα χαθείς,
το παρελθόν θα νοσταλγείς και θα λυγίσεις,
θα πληγωθείς σιγά - σιγά,
η πίκρα θα σε κυνηγά,
μα θα `ναι αργά, πολύ αργά για να γυρίσεις.

Πού πας μέσ’ στη νύχτα και μέσ’ στη βροχή,
που θέλεις αλλού να πετάξεις,
αν μείνεις στον κόσμο με άδεια ψυχή,
δεν θα `βρεις λιμάνι ν’ αράξεις,
αν μείνεις στον κόσμο με άδεια ψυχή,
δεν θα `βρεις λιμάνι ν’ αράξεις.