Αναστενάζει ο Γεντί - Κουλές,
τί έχεις, παληκάρι μου και κλαις.

Θρηνώ τα μαύρα νιάτα μου
στο κρύο το κελί μου,
μέσ’ στα βαρειά τα σίδερα
θ’ αφήσω το κορμί μου.

Αναστενάζει ο Γεντί - Κουλές,
κουράγιο, παληκάρι μου, μην κλαις.

Αντιλαλούν απόψε οι φυλακές
και κλαίει όλος ο Γεντί - Κουλές.

Αύριο το ξημέρωμα
τον κόσμο τον αφήνω,
αφού με καταδίκασαν,
το χρέος μου το δίνω.

Αναστενάζει ο Γεντί - Κουλές,
κουράγιο, παληκάρι μου, μην κλαις.

Αναστενάζει ο Γεντί - Κουλές,
τί έχεις, παληκάρι μου και κλαις.

Αφήνω τη γυναίκα μου,
τα δόλια τα παιδιά μου,
ήρθε η στερνή η ώρα μου
και σφίγγεται η καρδιά μου.