Φρόντισες να μην υπάρχει κάποιος άλλος στη ζωή μου,
φρόντισες να είμαι μόνη μου στη δύσκολη στιγμή,
πέρασες, όπως τα τραίνο που περνάει από έναν έρημο σταθμό,
πέταξα τις αναμνήσεις μου και άρχισα να ζω.

Τι να πούμε τώρα, πες μου, που βρεθήκαμε ξανά,
έχουν κλείσει οι πληγές μου, έχω βγάλει πια φτερά,
τι να πούμε τώρα, πες μου, τώρα που `μαι δυνατή,
τώρα που μπορώ, μονάχη, να βαδίζω στη ζωή.

Φρόντισες να `ν’ η καρδιά μου από σένανε γεμάτη,
φρόντισες να σε λατρεύω, να σε θέλω σαν Θεό,
πέρασα νύχτες ατέλειωτες και άδειες, περιμένοντας να `ρθείς,
κλείσανε οι δρόμοι τώρα, να γυρίσεις δεν μπορείς.

Τι να πούμε τώρα, πες μου, που βρεθήκαμε ξανά,
έχουν κλείσει οι πληγές μου, έχω βγάλει πια φτερά,
τι να πούμε τώρα, πες μου, τώρα που `μαι δυνατή,
τώρα που μπορώ, μονάχη, να βαδίζω στη ζωή.

Τι να πούμε τώρα, πες μου, τώρα που `μαι δυνατή,
τώρα που μπορώ, μονάχη, να βαδίζω στη ζωή.