Σώθηκε το λάδι στο λυχνάρι,
σβήνει κι η ζωή σου, παλληκάρι.
Πάνω στα λουλούδια και στο Μάη
παίρνει ο θεός όποιον αγαπάει.

Σαν τη ραγισμένη την καμπάνα
κλαίει το βλαστάρι της η μάνα.
Κι οι γυναίκες απ’ τις γειτονιές
σπάζουν ανθισμένες βυσσινιές.

Πνίγηκε στη λίμνη το φεγγάρι,
τέλος στ’ όνειρό σου, παλληκάρι.
Πάνω στο λευκό προσκέφαλό σου
άγγελος φρουρός το χαμόγελό σου.