Νύχτα πικρή, το μυαλό μου βουτάει στο σκοτάδι,
Ψάχνει ξανά απαντήσεις να βρει στη σιωπή,
Τόσο πολύ που ζητιάνεψα ένα σου χάδι,
Κι όμως εσύ δε μου είπες μια λέξη μικρή.

Αμόρε, η αγάπη πονάει,
Αμόρε, σαν κομμάτι γυαλί,
Αμόρε, ό,τι μας ξενυχτάει,
Αύριο θα μοιάζει με έργο που τό’χουμε δει.

Πες μου γιατί να κλαίω και να πονάω,
Σε ποιο Θεό εγώ χρωστάω,
Γιατί τις ώρες να περνάω δίχως ελπίδα καμιά.
Γιατί να λέω πως δεν μπορώ,
Μακρυά σου να με φανταστώ,
Γιατί η αγάπη πάντα τόσο να πονά.

Νύχτα πικρή που με βλέπεις κι απόψε να χάνω,
Μπες στο μυαλό της να μάθω αυτά που δε λέει,
Νιώθω γυμνός, ζαλισμένος, δεν ξέρω τι κάνω,
Κι όμως η αγάπη βαθειά μου ακόμα αναπνέει.