Μυστικά, υγρά τραγούδησε μου
Τα φτηνά παράπονα σου πες μου
Πριν σε δω σκιά τυφλή στο βάζο
Χαλικάκι στο νερό που αλλάζω

Έλα έλα μην τρομάζεις πάλι
Έτσι στο πα μη σε δουν κι οι άλλοι
Να πετάς το δάκρυ σου στο πιάτο
Μες στη θλίψης σου να πιάνεις πάτο

Θέλω να σε δω με οργή στα μάτια
Να βουτάς τρελή στα σκαλοπάτια
Στη βροχή γυμνή να κλαις να βρίζεις
Λάμψη να `σαι μες στο φως να ανθίζεις

Μες στη νύχτα να φανεί σημάδι
Σαν την αστραπή λεπίδας χάδι
Να ματώσει το άσπρο σου το δέρμα
Να πνιγώ μες στο άγριο σου βλέμμα

Να ξεγελάς την κάθε μέρα
Με μια σκόρπια ψόφια καλημέρα
Να λες τη νύχτα σου αγάπη
Και ξανά να της γυρνάς τη πλάτη

Να ξαναζείς μες απ τη στάχτη
Της ήβης σου το πρώτο αγκάθι
Να ντύνεσαι ωμή τη βία
Μισότρελη κι αστεία
Μισότρελη κι αστεία

Η πληγή θυμάται το μαχαίρι
Ποιο αστέρι κράταγες στο χέρι
Όταν είδες όνειρο πως θα ρθω
Σαν οργής θεός να σε δικάσω

Σώμα της βροχής δε με τρομάζεις
Όσο κι αν γελάς στη θλίψη μοιάζεις
Κι όμως θέλω να σε δω να αλλάζεις
Να λυτρώνεσαι και να γιορτάζεις

Πλάι στου υπόνομου τη ρότα
Να σε παίρνω με ορμή σαν πρώτα
Να ραγίζουν οι κραυγές τα φώτα
Κι οι ψυχούλες τ’ ουρανού τη βόλτα