Θα ξενυχτήσω πάλι μόνος στο ποτάμι
Να σπαρταράω μες του μύθου μου το δίχτυ
Θα σε φωνάξω για να βγεις απ’ την ομίχλη
Σαν την νεράιδα στο ολόγιομο φεγγάρι

Μόνο της νύχτας η αγκαλιά αυτή σε έχει
Μέσα στα χρόνια μια πιστή φυλακισμένη
Αν καταφέρεις και με δεις θα είμαι ο ξένος
Που μόνος ζει σε μια χώρα ερειπωμένη

Ένα φιλί σου θα κρατούσα πάλι
Στα χέρια μου να το πετάξω
Σε ένα ολόγιομο φεγγάρι
Τον ουρανό χρυσό να βάψω

Το άρωμά σου θα κρατούσα πάλι
Τον χρόνο αν μπορούσα να αλλάξω
Θα έδινα και τη ζωή μου
Τη φυλακή σου στο λεπτό να κάψω

Θα σου αφήσω μόνο ένα μου σημάδι
Να με γνωρίσεις όταν φύγει η ομίχλη
Αν με ζητήσεις ένα σύννεφο με δείχνει
Κάπου μακριά εδώ κοντά