Πάλι, απόψε, βρέθηκα εδώ,
έξω απ’ το σπίτι σου, αγρίμι στο σκοτάδι,
η καρδιά κομμάτια, το μυαλό θολό,
όλα εδώ με οδηγούν αυτό το βράδυ.

Άραγε ξέρεις πως για σένα ακόμη ζω,
πως αναπνέω και υπάρχω γιατί υπάρχεις,
άραγε πέρασες ποτέ ό,τι περνώ,
άραγε αγάπησες ποτέ σου για να μάθεις.

Ξημερώνει, έπιασε βροχή,
απ’ το παράθυρο το φως σου είναι σβησμένο,
βράχηκαν τα μάτια, έσπασ’ η φωνή,
και πώς να πω πως είμ’ εδώ και περιμένω.

Άραγε ξέρεις πως για σένα ακόμη ζω,
πως αναπνέω και υπάρχω γιατί υπάρχεις,
άραγε πέρασες ποτέ ό,τι περνώ,
άραγε αγάπησες ποτέ σου για να μάθεις.