Κάθε που ο νους με οδηγεί
μες στης ψυχής μου τα στενά,
είναι που νιώθω μόνος.

Κάθε που η νύχτα δεν αργεί
μοιάζουν τα όνειρα θολά
και παραμένει ο πόνος.

Δε με τρομάζει η μοναξιά
κι η ερημιά του κόσμου
φτάνουν δυο λόγια μοναχά,
ένα σου βλέμμα δώσ’ μου.

Φαντάζουν ανοιχτή πληγή,
σκέψεις κι αισθήματα γυμνά
που τα σκεπάζει ο χρόνος.