Άνω κάτω έκανα τον κόσμο
για να βρω αυτή που αγαπώ
που ενώ εγώ την αγαπούσα
μ’ άφησε μοναχό και πονώ.

Άδειο το μαξιλάρι μου,
άδεια κι η κάμαρά μου,
σε ποιον να πω το πόνο μου
και τα παράπονα μου;

Μου `γινε η μορφή της εφιάλτης
και όλο τη θυμάμαι και πονώ.
Άνω κάτω έκανα το κόσμο
κι όλο ψάχνω, ψάχνω να τη βρω.

Άδειο το μαξιλάρι μου,
άδεια και η κάμαρά μου,
σε ποιον να πω το πόνο μου
και τα παράπονα μου;