Mιάν ανάσα χαράς κι ένα χέρι ζητώ
σ’ ένα κόσμο απατηλό
προδωμένος γλιστράω ξανά στο κενό
τι κι αν είδα πολλά τώρα ξέρω καλά
πως το χρόνο δεν ξεγελώ.
Όμως κάτι με σπρώχνει και πάντα ξεχνώ.

Όσα και να κερδίσω
όλα μένουν εδώ
κάποια μέρα θα κλείσω τα μάτια
πίσω ξανά δε θα ΄ρθω.

Mείνε μαζί μου μες στη ζωή
και δε θα χαθώ.
H μόνη αλήθεια Θεέ μου είσαι Eσύ
κι ό,τι ζω πιο δυνατό.

Σημαιάκια παντού και μεσίες φρου φρου
με χαμόγελα ξύλινα
μου τρυπάνε το νου μα εγώ είμαι αλλού
Έχω ακόμα καρδιά που να ζήσει ζητά
και δεν είναι για πούλημα
σ’ ένα δείπνο ηγετών με τιμές και παπιόν.