Πήρα τη στράτα, το στρατί, πάν’ τα ματάκια μου βροχή
γιε `μ στρατί, το μονοπάτι, βάσανα που `χεις αγάπη.

Το μονοπάτι μ’ έβγαλε, η αγάπη μου, με τρέλανε
γιε `μ σε μια παλιά μου πόρτα, εκεί που γύρναγα και πρώτα.

Βρίσκω την πόρτα της κλειστή, μα την Αγιά Παρασκευή
γιε `μ και τα κλειδιά παρμένα, γράψ’ αλοίμονο σε `μένα.

Και τις γειτόνισσες ρωτώ, που είν’ η αγάπη π’ αγαπώ.
-Μέσα είναι και κοιμάται και για `σένα δε θυμάται.

Αν είσαι μέσα Βαγγελιώ, έχω δυο λόγια να σου πω.
Θέλω για να σου μιλήσω και γλυκά να σε φιλήσω.