Φεγγάρι ξόμπλι τ’ ουρανού κι άστρι μου φιλντισένια
έχετε εσείς από ψηλά τσ’ αγάπης μου την έγνοια

Οψάργας που επαίρνανε μου `πενε το φεγγάρι
πως μόνο εσύ μοσχοβολάς τ’ αρισμαρί κλωνάρι

Άμα σε δώ φέρνω στο νου τ’ ολόγιομο φεγγάρι
που έχει την λαμπυράδα σου μα το περνάς στη χάρη

Καλοπορεύγεσαι κοντό εδά που ζεις μακριά μου
γη βγάνεις και του λόγου σου τ’ ανάστενάγματα μου

Πέμπω σου χαιρετίσματα με του βοριά τα νέφη
να σου τα ρίξουνε βροχή φως μου να κάμεις κέφι

Ήλιε μου κοσμογυρευτή στάσου καμάρωσε τη
κι όσο μπορείς πιο τρυφερά αχτινοχάιδεψε τη