Μέσ’ στη μαύρη μου τη μοίρα,
μέσα στον κατατρεγμό μου,
στήριγμά μου και ελπίδα
είσαι εσύ, ο άνθρωπός μου.

Καλωσύνη και στοργή
εγώ δεν είδα στη ζωή,
από σένα περιμένω να μου δώσεις,
σαν πουλάκι στο βοριά,
σαν δεντρί στην παγωνιά,
θα πεθάνω, αν μια μέρα με προδώσεις.

Μέσ’ στη μαύρη μου τη μοίρα,
μέσα στον κατατρεγμό μου,
στήριγμά μου και ελπίδα
είσαι εσύ, ο άνθρωπός μου.

Στην πικρή μου τη ζωή
που με δέρνουν οι καιροί
και οι μπόρες, σαν το έρημο πλατάνι,
δεν εγνώρισα χαρά,
ούτε και θα ζούσα πια,
μα η δική σου η αγάπη με κρατάει.

Μέσ’ στη μαύρη μου τη μοίρα,
μέσα στον κατατρεγμό μου,
στήριγμά μου και ελπίδα
είσαι εσύ, ο άνθρωπός μου.