Στα δικά σου σκαλοπάτια
ξημερώθηκα κι εχτές,
πες μου, πιο θλιμμένα μάτια,
αν σε κοίταξαν ποτές,
πες μου, πιο θλιμμένα μάτια,
αν σε κοίταξαν ποτές.

Όλη νύχτα σου μιλούσα
μα δεν ήταν ν’ ακουστώ,
την καρδιά μου την πετούσα
σε παράθυρο κλειστό,
την καρδιά μου την πετούσα
σε παράθυρο κλειστό.

Δε με νοιάζει το αγιάζι
κι ο βοριάς που με μισεί,
ένα, μοναχά, με σφάζει,
που δεν μ’ αγαπάς εσύ,
ένα, μοναχά, με σφάζει,
που δεν μ’ αγαπάς εσύ.