Πρώτος αέρας του σπιτιού παιδί μου
βασιλικός δροσάτος γιασεμί μου
και πως μαργαριτάρι μου καλέ μου
μαράθηκες και χλώμιασες υγιέ μου

Γιώργη μου καραμπάτου μου παιδί μου
αδικοσκοτωμένε μου τσελεπή* μου.
Κάμε μια βόλτα κρίνε μου χαρά μου
να δεις τα χειμάδια σου έρωντά μου
μια ρημαγή την έχουνε παιδί μου
ε Καραμπατογιώργη μερακλή μου.

Έκοψες τον αέρα μου ανθέ μου
έκοψες τα φτερά χρυσογέ μου
τρελή πηγαινοέρχομαι υγιέ μου
μα δακρυσμένα μάθια ελεμέ μου.
Μάνα κι αμοναχή `μια εγώ παιδί μου
Μάνα βουβή του πόνου γιασεμί μου
χαρά παντριάς δεν ένοιωσα καλέ μου
στα άλλα σου αδέλφια ομορφογιέ μου

Γιώργη που δε σε στόλισα χαρά μου
ωσά γαμπρό υγιέ μου ερωντά μου
μα σ’ έντυσα στο θάνατο παιδί μου
αέρα τσι καρδιά μου γιασεμί μου
χαρά ελπίδα ήσουνα υγιέ μου
μα φυγες κι έχασα σε διαλεχτέ μου.