Με τον καϋμό της ξενητειάς
ποιόν ουρανό χαμογελάς.
Αφού τα αστέρια σβήσανε
και τα βουνά ραγίσανε
πριν απ’ το χάραμα που πας.

Τι ψάχνουν τα μάτια σου,
τι λένε τα χείλη σου.
Σε χάνουν οι φίλοι σου,
σε χάνει η αυγή.
Λιβάνι στα νιάτα σου
η άμοιρη αγάπη μου.
Το πέτρινο δάκρυ μου βουβή προσευχή.

Είναι νωρίς φτωχή καρδιά
να σε χωρέσει η ξενητειά.
Στεργιώσου εδώ πουβλάστησες,
που μόχθησες και αγάπησες.
Στεργιώσου μοίρα μου γλυκιά.