Θολό ποτάμι και βαθύ
τους κόσμους μας χωρίζει.
Παλάτια σκέψου πριν διαβείς,
η μοίρα μου δε χτίζει.

Απ τη δική μου τη μεριά
ο ήλιος δε φωτίζει.
Και μοναχά η φτώχεια μου
θα σε καλημερίζει.

Μα αν σε φοβίζει ο ποταμός
και το μεγάλο βάθος,
αλοίμονο σε μένανε
που σ’ αγαπώ με πάθος.