Παραπονούμαι μιάς ψυχής
μα τ’ ονομα δε λέω,
γιατί ανε πω και τ’ όνομα,
θα κάθομαι να κλαίω.

Βάστα καρδιά μου δυνατά
μα το κορμί αντέχει,
ως νταγιαντούνε τα βουνά
όντε βροντά και βρεχει.