Στο ταβερνάκι του Φανούρη,
στ΄απάγγιο κάτω στο μουράγιο,
δίπλα απ’ της θάλασσας τον άγιο
είχε καρτούτσα και γιορτή.

Τραγούδι, γέλιο , καλαμπούρι,
παράδεισος για την παρέα
ώρες μ΄ανέκδοτα τ΄Αντρέα
νύχτες μ΄αστεία του Κωστή.

Κάτω απ΄τη σκάλα ένα βράδυ
ξάπλωσ΄ο γερο-ταβερνιάρης
απόξω χιόνιζε ο Γενάρης,
έρημη νύχτα στο στενό.

Την άλλη μέρα το Φανούρη
τον βρήκαν να κοιτά τ΄αστέρια
με το σαντούρι του στα χέρια
να τραγουδά στον ουρανό...