Φτάνεις πρωί απ’ τη δουλειά με μάτια κουρασμένα
Πριν φύγω εγώ και πάω σε αυτή να γίνω σαν κι εσένα
Βάρδια που τελειώνει την αυγή τα μάτια θα σου σπάσει
Μέσα στη νύχτα το κορμί κι αυτό θα το διψάσει

Πήρε η νύχτα πληρωμή ξεχρέωσε και τη μέρα
Σε μια ψιχάλα που θα `ρθεί για να τα βγάλω πέρα
Στο δρόμο σκέφτομαι ξανά καράβια που έχω πάρει
Και στης Λαμίας τα στενά ψάχνω να βρω τον Άρη

Περνάει ο καιρός αγάπη μου στα μάτια πέφτει η πόλη
Λίγο κρασί πίνει η ζωή κι όμως κρατάει τιμόνι
Πατάει γκάζι στην εθνική μονάχα όταν θυμώνει
Γιατί η αγάπη μάτια μου πονάει αν μένει μόνη

Έχει πατρίδα σύννεφα που ζουν στην αμαρτία
Και την τρομάζεις άμα λες πως είναι πάντα αγία
Γιατί η αγάπη μάτια μου δε θέλει να μιλάει
Βγάζει φωνή με σιωπές και πονηρά γελάει

Σου πήρε η νύχτα τη φωνή σε μια ακόμη βάρδια
Μονάχη σε μια κλινική και σου έκλεψε τα χάδια
Μονάχη σε μια κλινική σε μια ακόμη βάρδια
Μα της αγάπης Έφη μου δε σου έκλεψε τη βάρκα

Περνάει ο καιρός αγάπη μου στα μάτια πέφτει η πόλη
Λίγο κρασί πίνει η ζωή κι όμως κρατάει τιμόνι
Πατάει γκάζι στην εθνική μονάχα όταν θυμώνει
Γιατί η αγάπη μάτια μου πονάει αν μένει μόνη